Salaris is niet saai, zelfs een eenvoudige afspraak heeft vele facetten
Salarisberekeningen saai? Nou nee hoor, je ziet er de hele samenleving in terug. Heel veel leuke en minder leuke zaken die je kan meemaken, hebben hun weerslag op de salarisstrook.
Sinds kort hebben is er weer iets nieuws. Een nieuwe collectieve regeling. Een spaarpot waar alle werknemers aan meebetalen. Pechvogels kunnen daar dan een uitkering uit krijgen. Een soort verzekering dus. Alle werknemers doen mee en ze betalen allemaal hetzelfde percentage van hun salaris. Eerlijk en heerlijk overzichtelijk toch?
Nou, er komt nogal wat bij kijken. De regeling start ergens in de loop van het jaar. We moeten het dus zo organiseren dat er bij berekeningen vóór de startdatum, geen premie wordt ingehouden. Op het beginsel dat iedereen mee doet, blijkt gaandeweg wel één en ander af te dingen. De directeur mag er bijvoorbeeld niet bij. Die moet zijn eigen boontjes doppen. Maar dat is wel een extra regeltje in het salarisprogramma. Een werknemer is op grond van levensovertuiging gemoedsbezwaard voor het afsluiten van verzekeringen. Doet die dan niet mee? Maar is het dan nog wel een eerlijk systeem? Zijn er eventueel nog andere groepen werknemers die niet meedoen? Hoe herken je die en regel je dat?
Het salaris waarover je de premie berekent –de grondslag-, welk bedrag is dat nou precies? Moet je bijvoorbeeld ook betalen over de inleg in je pensioenpot? En over de reiskostenvergoeding? Uiteindelijk blijkt dat de te hanteren grondslag een nieuwe optelsom van salaris-bestanddelen is. Eén die nog niet eerder werd gebruikt. Dus dat moet ook toegevoegd worden in het programma.
Dan de situatie van iemand die uit dienst gaat. Twee maanden later krijgt hij nog een restant gereserveerd vakantiegeld nabetaald. Houd je daar die nieuwe premie op in?
Vragen, vragen… de praktijk is altijd veel kleurrijker dan je in een eerste indruk kan overzien. Een ogenschijnlijk eenvoudige regeling wordt daardoor al gauw een complex geheel, uitmondend in berekeningen met veel parameters. Nee, saai is het nooit.
Terug naar blogartikelen