Het probleem met administratieve lastendruk is niet alleen dat er zoveel wordt geregistreerd, maar vooral ook dat dat zo lastig is. Waarom leren we niets van de consumentenmarkt? Dat vraagt Sander van Tilburg zich af.
Ik denk dat elke lezer van deze blog het weleens heeft gedaan: een foto maken van een bonnetje en deze opsturen naar een verzekeraar. Simpeler kan het niet. Geen gedoe met klantnummers en mailadressen en het overtikken van cijfers en namen waarbij je natuurlijk altijd wel ergens een fout maakt… Nee, een druk op de knop, de achterliggende software doet zijn werk en klaar is Kees.
Als dit zo makkelijk kan, vraag ik me af, waarom gebeurt het dan niet in de zorg? We weten het allemaal: zorgverleners zijn overbelast, niet in de laatste plaats door wat altijd zo mooi wordt aangeduid als de ‘administratieve lastendruk’. Vaak wordt die lastendruk als zinloos beschouwd. Zorgverleners zijn alleen maar aan het registreren, hoor je dan, waardoor ze aan hun eigenlijke werk niet toekomen
Toch is dat niet het hele verhaal. Want ja, het komt natuurlijk voor dat met name verpleegkundigen en verzorgenden gegevens moeten vastleggen waarvan je je kunt afvragen of ze nu wel echt nodig zijn. Maar vaak is het vastleggen van die gegevens ook zinvol. Aan het nut van een goede overdracht twijfelt niemand. Je moet echt melden in het ECD dat mevrouw Jansen afgelopen nacht gevallen is. En als je je reiskosten terug wilt krijgen, willen ze bij HR wel weten hoeveel ritten je hebt gemaakt en waarheen.
Het probleem is in mijn ogen niet alleen dat er zoveel wordt geregistreerd, maar vooral ook dat dat zo lastig is. Die val van mevrouw Jansen, die kun je niet even snel invoeren, dus schrijf je dat op een papiertje, dat zomaar kan kwijtraken of dat je na een paar uur niet meer goed kunt lezen. Van je reiskostendeclaratie kun je niet even een fotootje maken en opsturen. En al die gegevens moet je invoeren in verschillende systemen, elk met hun eigen inloggegevens, die je natuurlijk ook niet altijd bij de hand hebt.
Dat alles geeft stress. Het is niet je werk als zorgverlener om allerlei lastige ict-systemen te doorgronden. Het is je werk om zorg te verlenen. De ict moet dienstbaar zijn aan jou, jou het leven gemakkelijker maken in plaats van ingewikkelder.
Hoe goede nieuws is: het kan. Bedrijven die afhankelijk zijn van hun klanten, zoals de verzekeraar uit het begin van dit verhaal, doen het allang. Waarom blijft de zorg dan achter? Waarom leren we niets van de consumentenmarkt? Het kan veel eenvoudiger, de oplossingen zijn er, en onbetaalbaar is het niet. Sterker: op termijn scheelt het stress en dus verzuim en dus kosten.
Sander van Tilburg
Chief Technology Officer
Terug naar blogartikelen