Hoogste tijd voor prijsplafond zzp-ers?

Ik heb gewacht met het schrijven van deze column tot na de troonrede. Omdat ik verwachtte – niet ten onrechte denk ik – dat onze regering meer dan een enkele zin zou wijden aan het instrument om het steeds knellender probleem van het personeelstekort aan te pakken: gratis kinderopvang voor alle werkende ouders.

Tussen een passage over goed werkgeverschap en het nieuwe pensioenstelsel in waren er 27 woorden – 143 tekens, exclusief spaties – voor de kinderopvang. Om precies te zijn, voor de kosten van de kinderopvang die in de loop van deze kabinetsperiode (lees 2025) bijna geheel vergoed gaan worden. Gratis kinderopvang zodat ouders gestimuleerd worden om meer uren te gaan werken.

Personeelstekort in de kinderopvang

Maar hoe gaat de kinderopvang zelf om met die vraag naar extra uren kinderopvang? Werkgevers worden nou niet bepaald platgebeld door sollicitanten. Minister Karien van Gennip (SZW) maakte onlangs in een brief naar de Tweede Kamer maatregelen bekend die een groeistop moeten zetten op het oplopende personeelstekort. Zij schreef onder andere niet meer te hechten aan het criterium voor vaste gezichten op de groep. Ook de verhouding tussen het aantal beroepskrachten en aantal kinderen kan wat haar betreft versoepeld worden. Daarnaast wil zij gediplomeerde statushouders en Oekraïners een baan in de kinderopvang bieden.

Opportunistisch beleid een hard gelach.

Op zich wellicht effectieve maatregelen. De afgelopen tien jaar is er uit Den Haag alleen weinig anders gekomen dan meer regels, toezicht controles en eisen. Ondernemers hebben moeten investeren en kosten gemaakt om daaraan te kunnen voldoen. En nu de instroom van nieuwe medewerkers stokt, er groepen moeten sluiten en daarmee de maatschappijbrede aanpak van het personeelstekort in gevaar dreigt te komen, laten we alles los.

Dat is opportunistisch beleid en een hard gelag voor werkgevers. Diezelfde werkgevers hebben daarnaast te kampen met een andere bedreiging voor gezonde bedrijfsvoering: de torenhoge tarieven van freelancers. Je hoeft vandaag de dag niet raar op te kijken als een freelance-pedagogisch medewerker zonder blikken of blozen een tarief van 85 euro vraagt. En waarom? Omdat het kan. Medewerkers in vaste dienst zijn nauwelijks te vinden. Werkgevers staan met hun rug tegen de muur, terwijl voor hen het dilemma zich opdringt groepen te sluiten of dan toch maar schoorvoetend die woekertarieven te betalen.

Dure gratis kinderopvang

Maar is dat the way to go? Was er niet zoiets als een collectief bewustzijn van goed en te gek? Wat is er over van onze solidariteit om samen ergens (een pensioenstelsel, een zorgstelsel) de schouders onder te zetten? Moet de overheid niet ingrijpen op het doorgeschoten individualisme van freelancers die zich puur en alleen focussen op het spekken van de eigen bankrekening zonder zich te bekommeren over de gevolgen voor het grotere geheel? Zo wordt gratis kinderopvang wel heel erg duur.

Peter van Zijl (49) is vader van drie dochters en jarenlang klant van de kinderopvang geweest. Hij werkt bij SDB Groep om samen met IKC’s software te ontwikkelen zodat kinderopvang en basisonderwijs optimaal samen kunnen werken. Peter gaat graag de dialoog aan.

Terug naar blogartikelen